I.unmannerly, impolite, uncivil; hence, also, unreasonable, unjust (post-class.): “homo ferus et incivilis ingenii,” Eutr. 9, 27: “saevi atque inciviles animi,” Aur. Vict. Caes. 22: “verba, tam improba ac tam incivilia,” Gell. 10, 6, 3: “poenae,” Dig. 48, 19, 9: “factum,” ib. 50, 13, 3; cf. ib. 23, 2, 67. — Neutr. plur. as subst.: in-cīvīlĭa , ĭum, n., impolite acts, rudeness: “multis incivilibus gestis,” Eutr. 10, 13. — Adv.: incīvīlĭter , without civility, uncourteously: “aliquem tractare,” App. M. 7, p. 175: “extorta (bona),” Dig. 4, 2, 23: “instituti novi rivi,” ib. 50, 13, 2.— Comp.: “praefecturam egit aliquanto incivilius et violentius,” Suet. Tit. 6; Flor. 1, 26.
in -cīvīlis , e, adj.,