I.to speak between, i. e. to interpose by speaking.
I. Lit.
A. To say among other things, to remark meanwhile, interpose: “in praesentiarum hoc interdicere non alienum fuit,” Auct. Her. 2, 11 fin.—
B. To forbid, prohibit, interdict.
(α).
With ne: “interdico, ne, etc.,” Ter. Hec. 4, 1, 48: “interdicit atque imperat Cassivellauno ne Mandubratio noceat,” Caes. B. G. 5, 22: “praecipit atque interdicit omnes unum peterent Indutiomarum, neu quis, etc.,” id. ib. 5, 58; so with ut ne: “neque enim est interdictum ... ut singulis hominibus ne amplius quam singulas artes nosse liceat,” Cic. de Or. 1, 50, 215; id. Balb. 13, 30.—
(β).
Alicui aliquid: “feminis dumtaxat purpurae usum (al. usu),” Liv. 34, 7: “histrionibus scaenam,” Suet. Dom. 7: “ei convictum hominum,” Val. Max. 2, 7, 9: “feminis convivia et conspectum virorum,” Just. 41, 3, 2: “alicui admirationem,” Sen. Ep. 87: “interdictum est mare Antiati populo,” Liv. 8, 14: “religio civibus interdicta,” Suet. Claud. 25: “interdicitur vini potus,” Plin. 30, 10, 27, § 87; cf. abl. absol.: “urbe interdicta,” Suet. Aug. 27; id. Vesp. 14; Cic. Balb. 10, 26.—
(γ).
Alicui with inf.: “alicui arte sua uti,” Dig. 48, 19, 43: “cum sibi interdixerit habere, interdixit et poscere,” Sen. Vit. Beat. 18, 3; cf. with ellips. of dat.: “interdixit hariolus ... aliquid novi negoti incipere,” Ter. Phorm. 4, 4, 27: “pari severitate interdixit commeatus peti,” Suet. Galb. 6.—
(δ).
Alicui aliquā re: “vos interdicitis patribus commercio plebis,” Liv. 5, 3, 8: “quā arrogantiā usus Ariovistus omni Galliā Romanis interdixisset,” Caes. B. G. 1, 46, 4: “meretriciis amoribus juventuti,” Cic. Cael. 20, 48: “male rem gerentibus patribus bonis interdici solet,” id. de Sen. 7, 22: “ei domo suā,” Quint. 6, 3, 79; Suet. Aug. 66 (cf. 1. B. 2. infra.).—(ε) Aliquem aliquā re: “aliquem sacrificiis,” Caes. B. G. 6, 13, 6; mostly in pass.: “quod moribus eorum interdici non poterat socero gener,” Nep. Ham. 3, 2: “philosophi urbe et Italiā interdicti sunt,” Gell. 15, 11, 4: illi omni jure interdicti, Q. Metell. ap. Gell. 17, 2, 7.—(ζ) With dat. and de and abl.: interdixi tibi de medicis, forbid to have to do with, warn against, Cato ap. Plin. 29, 1, 7, § 14.—(η) Pass. impers., with abl. manner: “priusquam senatus consulto interdiceretur,” Suet. Aug. 43.—
2. In partic.: interdicere alicui aquā et igni, to forbid one the use of fire and water, i. e. to banish: “tanquam si illi aquā et igni interdictum sit,” Cic. Phil. 6, 4: “futurum puto, ut aquā et igni nobis interdicatur,” id. Fam. 11, 1: “quibus cum aquā et igni interdixisset,” Caes. B. G. 6, 44; Paul. Sent. 5, 26, 3; 5, 29, 1.—
(β).
Interdicere alicui (sc. aquā et igni), Ampel. 42.—
(γ).
Interdicere alicui aquam et ignem, Isid. 5, 27, 38.—
II. Transf.
A. To enjoin, command (of an injunction implying also a prohibition): “te familiae valde interdicere ut uni dicto audiens esset,” Cic. Rep. 1, 39, 61.—
B. Of the prætor, to forbid, interdict; esp., to make a provisional or interlocutory decree: “praetor interdixit de vi, etc.,” Cic. Caecin. 8, 22: “praetor qui de fossis, de cloacis, etc., interdicit,” id. ib. 13 init.: “praetor interdixit, ut unde dejectus esset, eo restitueretur,” id. ib. 28, 80.—
C. To make use of a prætor's interdict, Quint. 3, 6, 71: “si adversus eum velis interdicere,” Dig. 43, 18, 1: alicui rem capitalem, Cato ap. Charis. p. 178 P.