I. Of or belonging to images, image- (late Lat.): pictor, plastes, Edict. Diocl. p. 22.—
B. Subst.: imaginarius , ii, m., i. q. imaginifer, the bearer of the emperor's image (as a standard), Veg. Mil. 2, 7.—
II. That exists only in imagination or appearance, seeming, nominal, fancied, imaginary (syn.: falsus, simulatus; opp. verus; “not anteAug.): fasces,” Liv. 3, 41, 1: “titulus nuptiarum (with falsus),” App. Mag. p. 323: “venditio,” Gai. Inst. 2, 113; Dig. 18, 1, 55: “solutio,” Gai. Inst. 3, 169; 173: “imaginariae militiae genus,” Suet. Claud. 25: “funus, Capit. Pertin. 15: et scaenicus rex,” Flor. 2, 14, 4: “indictio belli,” id. 4, 10, 2: “paupertas,” Sen. Ep. 20, 13; 58, 27: “honor verborum,” id. Const. Sap. 3, 3. —* Adv.: ĭmāgĭnārĭē , according to imagination: “effingere epigrammata,” as fancy prompts, Sid. Ep. 2, 10.