I.one engaged in a dispute, a disputant.
I. In gen., Plin. praef. § “32: litigatores furiosi,” Lact. 3, 8 init. (al. litigationes, v. litigatio).—
II. In partic., a party in a lawsuit, a litigant: “litigator rusticus illitteratusque de sua causa melius, quam orator, qui nescit, quid in lite sit, dicet,” Quint. 2, 21, 16: “ne omnia testimonia expetat a litigatore,” id. 10, 1, 34; Tac. A. 13, 42; Plin. Pan. 80; Gai. Inst. 4, 42; 105 et saep.