I.cleanness, cleanliness (class.; cf.: ornatus, cultus).
I. Lit.: “munditia illecebra animo est amantium,” Plaut. Men. 2, 3, 4: “munditias facere,” to clean the house, Cato, R. R. 39, 2: munditias volo fieri; “ecferte huc scopas, etc.,” Plaut. Stich. 2, 2, 22: “alia jam munditiarum facies est,” Front. Aq. 88.—
B. Transf., in gen., cleanliness, neatness, elegance, fineness, niceness, in furniture, dress, etc.: “in munditiis aetatulam agere,” Plaut. Ps. 1, 2, 40: “munditiis munditiam antideo,” id. Cas. 2, 3, 9: “munditia non odiosa neque exquisita nimis,” Cic. Off. 1, 36, 130: “hominis,” id. Fam. 10, 20, 2: “cui flavam religas comam, Simplex munditiis,” Hor. C. 1, 5, 5: “munditiis capimur,” Ov. A. A. 3, 133: “urbanae,” Sall. J. 63, 3: “per cultum et munditias,” Tac. A. 3, 30: “multa munditia indutus et amictus,” Gell. 2, 5, 2. —
II. Trop., of speech, neatness, terseness, elegance, Cic. Or. 23, 79: “verborum,” Gell. 1, 23, 1: “venustas et mundities orationis,” id. 10, 3, 4; Quint. 8, 3, 87.