I.at first, originally, for the first time (ante- and post-class. and poet.): primitu', Lucil. ap. Non. 154, 29: “primitus cum exit vitis,” Varr. R. R. 1, 31, 2: “primitus oritur herba,” id. ib. 2, 2, 14; Verg. Cir. 490; Cat. 19, 10: “primitus enim ex libamentis deos placabant,” Val. Max. 2, 5, 5: “proinde atque si primitus Latine fictum esset,” Gell. 1, 18, 1; Amm. 14, 6, 12.
prīmĭtus , adv. id.,