I.to lie under or near any thing (post-Aug.).
I. Lit.: “feles coeunt mare stante, feminā subjacente,” Plin. 10, 63, 83, § 174: “frumentum si tegulis subjaceat,” id. 18, 30, 73, § 301: “fenestris subjacet vestibulum villae,” Plin. Ep. 2, 17, 15; cf.: “subjacentes petrae,” Curt. 5, 3, 18: “campus aedificio subjacet,” adjoins, lies close to the building, Col. 1, 2, 3; so, “monti,” Plin. Ep. 5, 6, 2: “fenestra subjacens,” id. ib. 2, 17, 6.—
II. Trop., to be under, subject to any thing; to belong to or be connected with, etc.: “causa, cui plurimae subjacent lites,” Quint. 3, 6, 27; cf. id. 3, 6, 41: “subjacet utilitati etiam illa defensio,” id. 7, 4, 12: “quantitas plerumque eidem (qualitati) subjacet,” id. 7, 4, 41: “quaestiones velut subjacentes,” id. 3, 6, 91 et saep.: “vita, quae multis casibus subjacet,” App. M. 11, p. 266, 10: “inopes divitum impotentiae subjacentes,” id. Dogm. Plat. 2, p. 28, 31: “viliores personae capitali supplicio subjaceant,” Cod. Just. 4, 40, 4: “delicto,” Vulg. Lev. 5, 3: “ditioni regis,” id. Esth. 9, 16: “ex materiā subjacente (deo) ac paratā,” within his power, Lact. 2, 8.