I.Plur. neutr.: “concordia,” Verg. A. 3, 542; Sil. 13, 650; Pers. 5, 49), adj. cor: aliis cor ipsum animus videtur: ex quo excordes, vecordes concordesque dicuntur, Cic. Tusc. 1, 9, 18, of the same mind, united, agreeing, concordant, harmonious (class. in prose and poetry).
I. Of persons: “novem Jovis concordes filiae sorores,” Naev. Bell. Punic. 1, 3; cf.“, as an epithet of the Parcae,” Verg. E. 4, 47: bene convenientes concordesque cum viris, Afran. ap. Non. p. 394, 2 (Com. Rel. v. 53 Rib.); cf.: “ne secum quidem ipse concors,” Liv. 4, 2, 6: “tum concordibus juncti animis,” id. 6, 6, 18; Tac. A. 11, 37: “credo eā gratiā concordes magis fore,” Ter. Hec. 4, 3, 11: “ut multo fiat civitas concordior,” Plaut. Aul. 3, 5, 7: “cum concordissimis fratribus,” Cic. Lig. 2, 5.—With dat. (post-Aug.): “multum ante repetito concordem sibi conjugem,” Tac. A. 3, 33 init.—
II. Of things: “aquis rursus concordibus se totum junxit (Nilus),” Plin. 5, 9, 10, § 53: “frena,” Verg. A. 3, 542: “torus,” Prop. 4 (5), 5, 6. “sonus,” Ov. M. 5, 664: “anni,” id. ib. 8, 708: “fata,” Pers. 5, 49: “regnum,” Liv. 1, 13, 8: “amicitia et caritas,” Cic. Univ. 5 med.; cf. “pax,” Ov. M. 1, 25: “moderatus et concors civitatis status,” Cic. Leg. 3, 12, 28: “censura,” Liv. 42, 10, 4: “discordia,” Manil. 1, 141: “insania,” equal, Sil. 4, 100.— concordĭter , adv., harmoniously, amicably: alternum seritote diem concorditer ambo, Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.): “inter se congruunt,” Plaut. Curc. 2, 2, 14: “concorditer et amore vixit cum Juliā,” Suet. Tib. 7: “dulces exigit annos,” Ov. M. 7, 752.—Comp.: “concordius bellum gerere,” Liv. 4, 45, 8.—Sup.: “quīcum concordissime vixerat,” Cic. Rab. Perd. 5, 14; Inscr. Grut. 1260, 10.