I.dep.: quos despoliatur, with depopulatur, Afran. ap. Non. 480, 13), to rob, plunder, despoil (rare, but good prose).—Constr., aliquem (aliquid) aliqua re: ne se armis despoliaret, * Caes. B. G. 2, 31, 4: “me despoliat,” Plaut. Men. 5, 2, 53; cf. id. Cas. 4, 4, 4; Ter. And. 4, 5, 21; Cic. Att. 7, 9: “Dianae templum,” Cic. Verr. 2, 3, 21 fin.: “digitos suos,” Plaut. Mil. 4, 2, 57: “despoliari triumpho,” Liv. 45, 36.
dē-spŏlĭo , āvi, ātum, 1, v. a. (also