I.perf. sync. devinxti, Plaut. As. 5, 1, 21), v. a., to bind fast, tie up (class.; esp. freq. in trop. signif.).
I. Lit.: “servum,” Plaut. Men. 5, 2, 92; cf. “leonem,” Plin. 8, 16, 21, § 54: “Dircam ad taurum,” Plaut. Ps. 1, 2, 65: “aliquem fasciis,” Cic. Brut. 60, 217; cf.: “opercula plumbo,” Liv. 40, 29.—In Greek constr.: “devinctus tempora lauro,” encircled, crowned, Tib. 2, 5, 5 et saep.—
II. Trop., to bind together, to unite closely; to engage, to oblige, lay under obligation: “totam Italiam omnibus vinclis devinctam et constrictam teneretis,” Cic. Agr. 1, 5, 16: “illud vinculum, quod primum homines inter se rei publicae societate devinxit,” id. Rep. 1, 26; cf.: “eloquentia nos juris, legum, urbium societate devinxit,” id. N. D. 2, 59, 148: “nec acervatim multa frequentans una complexione devinciet,” id. Or. 25, 85; cf. id. Brut. 37, 140; Quint. 7 prooem. § 1:“ istoc me facto tibi devinxti,” Plaut. As. 5, 1, 21; “so of laying under an obligation by kindness, beneficence, etc.: ambo nobis sint obnoxii, nostri devincti beneficio,” id. ib. 2, 2, 19; Ter. Heaut. 2, 4, 14; Cic. Verr. 2, 5, 31; id. Fam. 13, 7 fin.; Caes. B. C. 1, 29, 3 et saep.; cf.: “suos praemiis, adversarios clementiae specie,” Cic. Phil. 2, 45 fin.: “homines benevolentia et caritate,” id. Off. 1, 17, 54: “virum sibi praestanti in eum liberalitate,” id. Fam. 1, 7, 3: “animos centurionum pignore,” Caes. B. C. 1, 39 fin. et saep.: “aliquem omni cautione, foedere, exsecratione,” Cic. Sest. 7, 15: “se cum aliquo affinitate,” id. Brut. 26, 98; cf. Ter. And. 3, 3, 29: “ubi animus semel se cupiditate devinxit mala,” id. Heaut. 1, 2, 34; cf.: “animum misericordia,” id. Hec. 1, 2, 93: devinctus Domitiae nuptiis, Suet. Dom. 22: “se vino,” Plaut. Ps. 1, 2, 85; cf.: “animum ebrietate,” Sen. Ep. 83 med.: “membra sopore,” Lucr. 4, 453; cf. ib. 1027.—Hence, dē-vinctus , a, um, P. a., devoted, greatly attached to (very rare): “quibus (studiis) uterque nostrum devinctus est,” Cic. Fam. 3, 13, 2: “studiis a pueritia dediti ac devincti,” id. ib. 15, 4, 16: “uxori devinctus,” Tac. A. 11, 28: “devinctior alicui,” Hor. S. 1, 5, 42.