I.“dimicaverant,” Caes. B. C. 2, 4, 3; “dimicassent,” Vell. 2, 85, 5 al.; “dimicuisse,” Ov. Am. 2, 7, 2; 2, 13, 28), ātum, 1, v. n., lit., to brandish one's weapons against the enemy, i. e. to fight, struggle, contend (freq. and class.).
I. Lit.: “manum conserere atque armis dimicare,” Caes. B. C. 1, 20, 4: “armis cum aliquo,” Nep. Milt. 1, 2: “ferro pro patria,” Liv. 1, 24: “acie cum aliquo,” id. 2, 49 fin.; “for which: in acie,” Caes. B. G. 7, 64, 2: “proelio,” id. ib. 5, 16, 2; “6, 31, 1 al.: equitatu,” Nep. Eum. 3 fin.: “adversus aliquem,” Nep. Milt. 4 fin.: “pro legibus, pro libertate, pro patria,” Cic. Tusc. 4, 19 et saep.: “tuto dimicare,” Caes. B. G. 3, 24, 2; so absol., id. ib. 2, 21, 5; 3, 17 fin. et saep.—Pass. impers.: “ancipiti proelio dimicatur,” Caes. B. C. 3, 63, 3; so, “proelio,” id. ib. 1, 41, 3; 3, 72, 3 al.; “and without proelio,” id. B. G. 5, 16, 1; id. B. C. 3, 85, 3; Cic. Off. 1, 12, 38; cf.: “in mortem dimicabatur,” Vell. 2, 85, 4 al.—In partic. of gladiatorial combats, Suet. Caes. 26; 39; id. Calig. 27; 30; Plin. 8, 7, 7, § 18 al.—
II. Transf. beyond the milit. sphere, to struggle, to strive, to contend: omni ratione erit dimicandum, ut, etc., Cic. Div. ap. Caecil. 22, 72: “dimicantes competitores,” Liv. 6, 41: “de sua potentia periculo civitatis,” Cic. Att. 7, 3; esp. with the accessory idea of risk, hazard: reos, de capite, de fama, de civitate, de fortunis, de liberis dimicantes (for which, shortly before: qui auderent se et salutem suam in discrimen offerre), Cic. Sest. 1: de honore et gloria (for which, shortly before: de vita, de gloria in discrimen vocantur), id. Off. 1, 24, 83: “de vita gloriae causa,” id. Arch. 10, 23; cf.: “de vita,” id. ib. 11 fin.; Liv. 24, 26: de omnibus fortunis reip., Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12 D.: “de fama,” Nep. Timoth. 4, 3: “de liberis,” Liv. 3, 44 fin.; and: “de repulsa,” i. e. at the risk of one, id. 6, 40; cf. also without de: “ut in singulas horas capite dimices tuo,” Liv. 2, 12 (in Cic. Fin. 2, 17, 56, the reading is dubious, v. Madv. ad h. l.).—