I.to shut out, shut off.
I. Lit.
A. To cut off, hinder, stop, block up, shut off.
1. Of one's way, passage, entrance, retreat, etc.; constr. (syn. intersaepio).
(α).
With acc. of thing and dat. of person: “hisce omnis aditus ad Sullam,” Cic. Rosc. Am. 38, 110: “sibi reditum,” Just. 2, 5, 10; cf. “also: intercludit aditum veritati,” Aug. de Mendac. 11.— “Esp. freq. in milit. lang.: iter inimicis,” Plaut. Mil. 2, 2, 68: “exitum Romano,” Liv. 22, 13, 5: “aditum Romanis,” id. 22, 22, 10.—
(γ).
Pass., with abl. of thing: “his superatis aut reditu interclusis,” Caes. B. G. 4, 30, 2: “omni exitu interclusi,” id. ib. 7, 44, 4: “interclusus itinere Caesar,” id. ib. 7, 59, 1; id. B. C. 2, 20, 1; 7: ne reditu intercluderentur, Auct. B. Alex. 20, 5; but with abl. of manner, etc.: “via inculta atque interclusa frondibus et virgultis,” Cic. Cael. 18: “cum Byzantii totum Pontum aegre repulsum, et cervicibus interclusum suis, sustinerent,” id. Prov. Cons. 4.—
(δ).
With acc. alone: “bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est,” Cic. Fin. 2, 35, 118; cf.: “omnīs vias seditionum,” id. Rab. Perd. 1, 3: “ut fugam intercludat,” id. Att. 7, 20, 1: “iter,” id. ib. 8, 11, D. 4: “fugam,” Caes. B. G. 7, 11: “illos aspera ponti Interclusit hiemps,” Verg. A. 2, 111: “cervis objectis, ut viam intercluderet,” Liv. 44, 11, 4: “exitum ad opem ferendam,” id. 22, 13, 5.—
2. In gen., to shut off, cut off, stop, hinder, prevent: “commeatus hostibus,” Liv. 26, 39, 10; 44, 6, 12: “ob interclusos commeatus,” Suet. Aug. 16: “spiritum,” Curt. 7, 5, 15; 3, 6, 14: “vocem,” Just. 11, 8, 4; cf.: “consuli admiratio intercluserat vocem,” Liv. 2, 2, 8.—
B. To cut off, separate one from any thing.
1. From a place.
(α).
With acc., ab, and abl. (so most usu.): “adversarios ab oppido,” Caes. B. C. 1, 43, 2: “Pompeium ab eo (Dyrrachio),” id. ib. 3, 41, 3: ipsum ab reliquo exercitu, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4: so, “ab exercitu,” Caes. B. G. 7, 1, 6: “a praesidio,” id. ib. 1, 59, 5: “intercludi ab oppido,” Liv. 1, 27, 10: “interclusi ab suis,” id. 3, 70, 5: “a patria,” id. 5, 42, 5: “ab acie,” id. 4, 41, 4: “tribunos a plebe,” id. 25, 4, 4 et saep.; Auct. B. Alex. 27, 4; Flor. 4, 2, 26. —
(β).
With acc. and abl. alone (rare): “hostem Hibero intercludere, et frumento prohibere (cf. 2. infra),” Caes. B. C. 1, 67, 3.—
2. From aid, supplies, relief, etc.; with abl.: “re frumentaria intercludi,” Caes. B. G. 1, 23, 3: “frumento commeatuque Caesarem,” id. ib. 1, 48, 2: commeatibus nostros. id. ib. 3, 23, 6; id. B. C. 1, 61, 2; 1, 72, 1: “ille commeatu et reliquis copiis intercludendus,” Cic. Att. 7, 9, 2: “hostem commeatibus,” Flor. 3, 19, 11: “hostes commeatibus in urbe inclusos intercludunt,” Just. 4, 4, 5.—Absol.: “ne tot fortissimos viros interclusos opprimeret hostis,” Liv. 4, 39, 3; cf.: “interclusi equites,” id. ib. § 2.—
C. To shut in, blockade: “metuo, ne jam intercludemur, ut cum velitis exire, non liceat,” Cic. Fam. 14, 14, 1: “libertatem suis praesidiis interclusam tenere,” id. Leg. 2, 28, 75: “veriti, ne angustiis intercluderentur,” Caes. B. C. 3, 69: “aliquem in insidiis,” Cic. Caecin. 29, 84: “animam,” to stop the breath, to stifle, Liv. 23, 7: “Amazoniā latus peltā,” to cover, Stat. S. 5, 1, 131. —
II. Trop., to hinder, prevent; with quominus: “intercludor dolore, quominus ad te plura scribam,” Cic. Att. 8, 8, 2.