I. Act., that cannot bear a thing, impatient (ante-class.): didicisset id ferre, et non esset intolerabilis, Afran. ap. Non. 125, 25 (Com. Fragm. v. 255 Rib.). —
II. Pass., that cannot be borne, insupportable, intolerable (class.): “sumptus,” Plaut. Aul. 3, 5, 59: “odor,” Cic. N. D. 2, 50: “frigus,” id. Rosc. Am. 45: dolor, id. Ac. 2, 8: “potentia,” Cic. Verr. 1, 12, 35: “vitium,” id. Or. 65 fin.: “verba,” id. ib. 8, 26: “insolentia,” id. Q. Fr. 1, 1, 14: “saevitia,” Gai. Inst. 1, 53; Liv. 1, 53, 5: “regium nomen Romae,” id. 27, 19: “Cornelius arrogantiā,” Suet. Galb. 14: “vitium,” Juv. 6, 413: injuria, Mos. et Rom. Leg. Coll. 3, 3, 2.—Comp.: “multo intolerabilior,” Cic. Fam. 4, 3, 1: “factum,” Suet. Caes. 78: “intolerabilius nihil est quam femina dives,” Juv. 6, 460.—
B. Irresistible: “vis Romanorum,” Liv. 6, 32, 8.— Adv.: intŏlĕrābĭlĭter , insupportably, intolerably, Col. 1, 4, 9.