I. A mimic actor, mime, Cic. de Or. 2, 59, 242: “oratori minime convenit distortus vultus gestusque: quae in mimis rideri solent,” Quint. 6, 3, 29; Ov. A. A. 1, 501: “nobilis,” Juv. 8, 198. —
II. A mimic play, mime, farce.
A. Lit.: “mimi exitus,” Cic. Cael. 27, 65: “tutor, mimus vetus,” id. de Or. 2, 64, 259: “mimos scribere,” Ov. Tr. 2, 497: “mimorum scriptor,” Quint. 1, 10, 17: “mimos commentari,” Cic. Phil. 11, 6, 13: “mimum agere,” Suet. Caes. 39; Juv. 13, 110: “mimus quis melior plorante gula?” id. 5, 157.—
B. Trop., any thing farcical, pretended, unreal.—Of the sham triumph of Caligula, Suet. Calig. 45: “commendationis,” Plin. 7, 12, 10, § 53: “humanae vitae,” Sen. Ep. 80, 7: “mimus et simulatio,” id. ib. 26, 5.