I.death (syn.: mors, letum).
I. Lit.
A. A violent death, murder, slaughter (cf.: caedes, occisio): mater terribilem minatur vitae cruciatum et necem, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 58, 218 (Trag. v. 44 Vahl.): “insidiatori et latroni, quae potest esse injusta nex,” Cic. Mil. 4, 10: “necem sibi consciscere,” id. N. D. 2, 3, 7: “vitae necisque potestatem habere in aliquem,” Caes. B. G. 1, 10: “necem comminari alicui,” Suet. Caes. 14: “neci dedere,” Verg. G. 4, 90: “neci demittere,” id. A. 2, 85: “neci mittere,” id. ib. 12, 513: “neci dare,” id. ib. 12, 341: “necem alicui parare,” Ov. A. A. 1, 73: “neci occumbere,” id. M. 15, 499; id. H. 14, 12: “eripere necem alicui,” Stat. Th. 3, 69: “miscere neces,” to murder, Val. Fl. 3, 381: “gravi nece urgere aliquem,” Sen. Herc. Oet. 1833: “devotus neci,” doomed to death, id. Thyest. 693: vitae necisque potestas, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 8, 1.—
B. In gen., death, a natural death (rare and post-Aug.): “post necem Mithridatis,” Just. 42, 1, 1: “post necem consulis,” Suet. Caes. 5: “fata nobis sensum nostrae necis auferunt,” Sen. Cons. ad Marc. 21, 7.—
II. Transf., the blood of the slain: “(manūs) imbutae Phrygia nece,” Ov. A. A. 2, 714.—