I.v. a.; in pass.: obsŏlĕfīo , factus, fieri obsoleofacio, to wear out, spoil, injure, sully, degrade, lower, make common (mostly postAug.): “rivi non opere, nec fistulā, nec ullo coacto itinere obsolefacti, sed sponte currentes,” Sen. Ep. 90, 43: “auctoritas obsolefacta,” id. ib. 29, 3: “toga,” Val. Max. 3, 5, 1: “admonebat, ne paterentur nomen suum commissionibus obsolefieri,” Suet. Aug. 89: “obsolefiebant dignitatis insignia,” Cic. Phil. 2, 41, 105; B. and K. dub. (al. obsolescebant; al. obsolebant).
obsŏlĕfăcĭo , fēci, factum, 3,