I. (Acc. to re, II. 1.) To unclose what had been closed, to open, throw or lay open; to disclose, reveal (poet. and in post-Aug. prose; “syn.: resero, aperio, pando): pergam pultare ostium. Heus reclude: heus, Tranio, etiam aperis?” Plaut. Most. 4, 2, 28: “natus nemo in aedibus servat, neque qui recludat neque respondeat,” id. ib. 2, 2, 22; id. Poen. 3, 4, 19; id. Rud. 2, 3, 82; cf. “fores,” Lucr. 3, 360: “aeratas hosti rēcludere portas,” Ov. M. 8, 41; cf. id. ib. 7, 647; Tac. A. 14, 44; Prop. 3, 19, 24: “ostia,” Lucr. 3, 366: “portas,” Verg. A. 7, 617; 9, 675; Ov. M. 14, 781: “viam arcis,” id. ib. 14, 776: “reclusā Mane domo vigilare,” Hor. Ep. 2, 1, 103: “stabula,” Ov. H. 8, 17: “adyta,” Verg. A. 3, 92: “locum,” Quint. 7, 2, 44: “armarium,” Plaut. Capt. 4, 4, 10: “pectora pecudum (in augury),” Verg. A. 4, 63: “specus quaerendis venis argenti,” Tac. A. 11, 20: “recludit se specus,” Sil. 13, 424: “humum,” to dig up, Tac. A. 2, 25; cf.: “tellurem dente unco,” to break up, till, Verg. G. 2, 423.— “Of the underworld: regna recludat Pallida,” Verg. A. 8, 244: “non optanda regna,” Sil. 13, 523: “januam leti,” Val. Fl. 4, 231.— Of the grave: aequa tellus Pauperi recluditur, Hor. C. 2, 18, 33: “contecta vulnera (with aperire),” Tac. H. 2, 77: “pectus mucrone,” Verg. A. 10, 601; cf.: “ense pectus,” Hor. Epod. 17, 71; and: “ense jugulum,” Ov. M. 7, 285: “ensem,” to draw, unsheathe, Verg. A. 4, 646; 9, 423: “thesauros tellure,” to disclose, reveal, id. ib. 1, 358; id. G. 2, 423; cf. id. ib. 12, 924: “(ubi sol) caelum aestivā luce reclusit,” id. ib. 4, 52.—Of springs: “ora fontana,” Ov. F. 1, 269: “fontes,” Verg. G. 2, 175: “psittacus reclusus,” set free, Stat. S. 2, 4, 32. —
B. Trop.: iram, to unclose, let loose, Poët. ap. Cic. N. D. 3, 26, 66: “subdolus avaritiam ac libidinem occultans: quae postquam pecuniā reclusa sunt, etc.,” Tac. A. 16, 32; cf.: “ebrietas operta recludit,” Hor. Ep. 1, 5, 16: “si recludantur tyrannorum mentes,” Tac. A. 6, 6: “superas mentes,” Sil. 1, 19; cf.: “principis justitiam, gravitatem, comitatem,” Plin. Ep. 6, 31, 2: “virtus recludens immeritis mori Caelum,” Hor. C. 3, 2, 21: “(Mercurius) Non lenis precibus fata recludere,” to relax, obviate the decrees of fate, id. ib. 1, 24, 17.—
II. To shut off or up (postclass. and rare): “singulas separatim,” Just. 1, 9, 16: “ficus a se separatas,” Pall. 4, 10, 33: “matronas in carcerem,” Just. 26, 1, 7; cf. Tert. Idol. 17 fin.: “tamquam recluso Jani templo,” Amm. 16, 10, 1 (in Flor. 4, 12, 64, dub.): “speculum,” Stat. S. 3, 4, 93; Vulg. Lev. 13, 4: “aliquem in carcerem,” id. Num. 15, 34.—