I.divided or divisible into three parts, threefold, tripartite (rare, but good prose): “ea causa tripertita erit in accusatione,” Cic. Verr. 2, 3, 5, § 12: “qui tripertitas orbis terrarum oras atque regiones notavit,” id. Sest. 61, 129: “tripartita ab iis inducitur ratio bonorum,” id. Ac. 1, 5, 21: “divisio tripartita (al. tripertita),” id. Off. 3, 2, 9: “exercitus,” Tac. A. 2, 74: “jus privatum, quod tripartitum est,” Just. Inst. 1, 1, 4.— Substt
1. Trĭpertīta , ōrum, n., the title of a treatise by Sex. Aelius: “exstat illius (Sex. Aelii) liber, qui inscribitur Tripertita,” Dig. 1, 2, 2, § 38.—
2. Trĭpertīta , ae, f., the title of a comedy by Novius, Non. 218, 15.—Adv.: trĭpartītō (-pertītō ), in or into three parts: “qui bona dividit tripertito,” Cic. Tusc. 5, 13, 40: “tripartito divisus equitatus,” Caes. B. G. 7, 67; Hirt. B. G. 8, 33: “Caesar partitis copiis ... adit tripartito,” Caes. B. G. 6, 6: “aggreditur urbem,” Liv. 21, 7.