quippe adv. and conj.
I.I. As adv.,
of course, as you see, obviously, as one might expect, naturally, by all
means
: leve nomen habet utraque res; quippe; leve enim
est hoc, risum movere: ergo ad cenam si quis vocat, condemnetur. Quippe, inquit,
etc.—Usu. followed by a causal particle: quod flagitabam . . . quippe cum
bellum geri iam viderem: raro tantis animis concurrerunt classes, quippe cum pugnarent,
etc., L. —With a
relat
. introducing an obvious explanation or reason: multa questus est Caesar, quippe
qui vidisset, etc.,
as he would of course, after seeing
, etc.: plurimum terroris tulit, quippe quibus aegre occursum est, etc.,
L.: solis candor inlustrior est . . . quippe qui tam late
conluceat: convivia non inibat; quippe qui ne in oppidum quidem veniret.
—With an explanatory appositive: sol Democrito magnus videtur, quippe homini
erudito, i. e.
as of course it must to an intelligent man
: quidam contra miseriti Periturae quippe,
Ph.—In irony,
certainly, indeed, forsooth
: Quippe vetor fatis,
I, forsooth, am forbidden by the fates!
V.: movet me quippe lumen curiae.—
II.II. As conj., introducing an obvious
explanation or reason,
since, for, for in fact
: quippe benignus erat,
for he was, you see
, etc., H.: Quippe color nivis est,
O.: quippe homo iam grandior ruri Se
continebat, T.: neque provinciam invitus
dederat; quippe foedum hominem a re p. procul esse volebat, S.:
ego laudo . . . quippe qui saepe id remedium
aegritudinumst,
since somehow
(see 2 qui), T.: Quippe etiam festis quaedam
exercere diebus, Fas et iura sinunt,
eince even
, etc., V.