suspicor ātus, ārī, dep.
SPEC-,
to mistrust, suspect
: ad suspicandum sagacissimus: fuge suspicari (sc.
me), H.: quid homines suspicentur, videtis:
debere se suspicari, Caesarem habere, etc., Cs.: venturos, Qui, etc., O.—
To suspect, apprehend, surmise, suppose, believe, conjecture
: hic profectost anulus, quem ego suspicor,
T.: figuram divinam: aliquid de M. Popili ingenio:
suspicor quid dicturi sint: quae et quantae sint (res): quas (magnitudines
stellarum) esse numquam suspicati sumus: valde suspicor fore, ut, etc.