Quis fari si vera cupit me dicere egenum?
Nunc poterit micare comes, mi dulcis Orestes
Si fretum tanto scierit me prorsus amico
Qui pro me vigilet valeatque lacessere sortem
5Sicubi fata darent omnemque subire laborem
Namque aurum superat gemmas cumulum gazarum
Ardor amiticie quem sola virtus reflectit.
Munus grande quidem sacrum rarumque deorum
Ast quondam dans plura facit quam munera sumens
10Expedit ingratus neu sim totum tibidem cor
Possetenus redam meque colam veneremque recondam
Cordis et in centro vigilesque ibi dum sinet umbra
Corpus hoc infestum at situm mens tendit adesse
Te secum ferat ceu nunc tua signat ymago
15Set neque te carum cepi modo nuper habere
Nostra tuus quondam dulcis nam federa frater
Icerat heu gnarus fidus verus amicus
Quantum perdiderim et spem quantam dempserit atrox
Mors tum vix lacrimis sine possem pauca referre
20Quid demum probitas tua potest convertere vinculum
Quam potuit validum cunta ut quam robora vincat
Quod adamas possitque calibus constringere nullus
Cum tua temperiem virtus conflaverit illum
Denique sic te mente fruiar sic te mitibus ulnis
25Amplectar tecum ut quamcumque meam recludam
Fortunam seu blanda michi seu sevior equo
Deinceps extitit ne eius pars transeat ulla
Attamen ut pateat quo nunc me perfida truxit
Langueo nec prorsus valeo neque set quasi neuter
30Sum licet ipsa diu me presserit ictibus atris
Occalui famulis tollerare quid haud docet usus
Nam gustus quem sepe liquor censebat amarum
Usus post modicum facit ignorare saporem
Est tamen unum hiis mixtum quod quolibet acrum
dulce facit
35Dulce facit mentis libertas silicet alma
Ah mirum tam grandis vera tam diva potestas
Non aureo residet solio nec magna theatra
Hanc capiunt set pressa solo casa fulmine tuta
At si paupertas libertatique repugnet
40Interdum et iaculis flagrantibus impetret illam
Sane premunt animum set vulnera nulla facessunt
Ceu boreas cum sevit yems quemcumque tenacem
Percutit ac ramos denudat fronde canora
Radicibusque infixa solo penetrantibus yma
45Inconvulsa manet flectet licet undique ramos
Sic me fata premunt seu sors seu mitis egestas
Set quia iam nimius multusque loquatior exi
Quam bene congruerit tibi qui nisi grandibus heres
Incumbisque heredem archanaque servas
50Hinc calamum sistam ne rancus et improbus ultra
Persiliatque tuas stridoribus intonet aures
Ergo vale valeatque diu puer ipse Camillus
Qui patres redolet spem et spem suggerit amplam
Inclitus ille tuus sit sospes marchio grandis
55Quem te corde seio sculptum ceu numen habere.
This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
epistola (C. Garibotto, 1931).
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.