waft (pa. t. and pa. pple. “waft”)
1.
to convey by water John II. i. 73,
2H6 IV. i. 116
“I must waft thee to thy
death,”
3H6 III. iii. 253.
2.
to beckon Err. II. ii. 113, Mer.V. V. i. 11, Tim. I. i. 71,
Ham. I. iv. 79
“It wafts me
still”
(Qq “waves”).
3.
to turn away
Wint. I. ii. 372
“Wafting his
eyes.”