2. have an abortion, miscarry, Hp.Epid.1.16.
2. to be gone, make off, “ἀποφθαρεὶς ἐκ τῆς πόλεως” Men. Sam.282, cf. Alciphr.Fr.6.3: freq. in imprecations, οὐ γῆς τῆσδ᾽ ἀποφθαρήσεται; i.e. let him begone with a plague to him, E.HF1290; “οὐκ εἰς κόρακας ἀποφθερεῖ;” Ar.Eq.892, Nu.789; “ἀποφθείρου ταχύ” Men. Sam.158; “ἀποφθάρηθι” Lib.Decl.33.28.