A.mortal man, opp. ἀθάνατος or θεός, in Hom. usu. Subst., “οἷοι νῦν βροτοί εἰσι” Il.5.304, al.; “βροτὸς εἰς θεόν” E. Andr.1196 (lyr.); “λόγος τις Ζῆνα μιχθῆναι βροτῷ” A.Supp.295; “θεοῦ δὲ πληγὴν οὐχ ὑπερπηδᾷ βροτός” S.Fr.961; βροτοί,opp.νεκροί, Id.Ant. 850 (lyr.); but “β. ἀνήρ” Il.5.361; and so “β. ἔθνος” Pi.P.10.28: as fem., “β. αὐδήεσσα” Od.5.334; “β. οὖσαν” AP9.89 (Phil.); but βροταί: γυναῖκες, Hsch. (s.v.l.): freq. in gen. pl., after “πολλοί” B.1.42, S.OT 981, etc.; after τίς ib.437, etc.; βροτοί never takes the Art. in Trag. and Com., exc. when an Adj. or Pron. is added, τῶν πολυπόνων β. E.Or.175; ἡμεῖς οἱ β. Ar.Eq.601, Pax849, cf. Sannyr.1; οἱ ταλαίπωροι β. Alex.66; οἱ πάντες β. Men.538.8.—Rare in Prose, Pl. R.566d, Arist.Top.133a31, 149a7.
βροτός , ὁ, poet. Noun,