A.“ἱλάξομαι” A.R. 2.808: aor. 1 ἱλα^σάμην, Ep. part. “ἱλασσάμενοι” Il.1.100, Ep. subj. 2sg. “ἱλάσσεαι” 1.147, “-ηαι” A.R.3.1037; inf. “ἱλάσσασθαι” Ant.Lib.25.2 codd.; also “ἱλάξασθαι” A.R.1.1093:—Pass. (v. infr. 11). [ι_ regularly (written ι, not ει, SIG1044.6,9 (Halic., iv/iii B.C.)); ι^ Il.1.100, 147]: (ἵλαος):—appease, in Hom. always of gods, θεὸν ἱ. ib.386, cf. 100, al., Od.3.419; “μολπῇ θεὸν ἱλάσκοντο” Il.1.472; σπονδῇσι θύεσσί τε ἱλάσκεσθαι (sc. θεούς) Hes.Op.338; “ὄφρ᾽ ἡμῖν ἑκάεργον ἱλάσσεαι” Il.1.147; c. part., ἱλάσκομαι πέμπων by presenting, Pi.O.7.9; τοῦτον (sc. θεὸν)“ ἱλάσκου ποῶν μηδὲν ἄτοπον” Men.Epit.558; of the dead as heroized, “θυσίῃσί τινα ἱ.” Hdt.5.47.
2. of men, conciliate, “ἱ. τινὰ χρήμασι” Id.8.112; πῶς ἱλασόμεθα καὶ τίνι λόγῳ; Pl.Phd.l.c.; “ἱ. τὴν ὀργήν τινος” Plu.Cat.Mi.61.
3. expiate, “τὰς ἁμαρτίας” Ep.Hebr.2.17.