A.“σέβη” A. Supp.755, as if from σέβος, τό: (σέβομαι):—reverential awe, which prevents one from doing something disgraceful (cf. σέβομαι)“, ς. δέ σε θυμὸν ἱκέσθω Πάτροκλον Τρῳῇσι κυσὶν μέλπηθρα γενέσθαι” Il.18.178; “αἰδώς τε ς. τε” h.Cer.190; also awe with a notion of wonder, “ς. μ᾽ ἔχει εἰσορόωντα” Od.3.123, 4.75, cf. 142, etc.: generally, reverence, worship, honour, “ς. ἀφίσταται” A.Ch.54 (lyr.); “ς. τὸ πρὸς θεῶν” Id.Supp.396 (lyr.): c. gen. objecti, Διὸς σέβας reverence for him, Id.Ch.645 (lyr.): c. gen. subjecti, “πάγος ἄρειος, ἐν δὲ τῷ ς. ἀστῶν” Id.Eu.690; so εἰ. περ ἴσχει Ζεὺς ἔτ᾽ ἐξ ἐμοῦ ς. S.Ant.304.
II. after Hom., the object of reverential awe, holiness, majesty, “ς. Τροΐας” Sapph.Supp.5.9; “δαιμόνων ς.” A.Supp. 85 (lyr.); γᾶ, πάνδικον ς. ib.776 (lyr.); θεῶν σέβη ib.755, cf. E.Med.752; Ἥλιε, . . Θρῃξὶ πρέσβιστον ς. (as Bothe and Lob. for σέλας) S.Fr.582; ς. ἐμ<*>πόρων, of a funeral mound serving as a land-mark, E.Alc.999 (lyr.): hence periphr. of reverend persons, ὦ μητρὸς ἐμῆς ς. A.Pr.1091 (anap.); ς. κηρύκων, of Hermes, Id.Ag.515; “ς. ὦ δέσποτ᾽” Id.Ch.157 (lyr.), cf. E.IA633; Πειθοῦς ς. A.Eu.885; τοκέων ς. ib.546 (lyr.); Ζηνὸς ς. S.Ph.1289; of things, “ς. μηρῶν” A.Fr.135; “χειρός” E.Hipp. 335; “ς. ἀρρήτων ἱερῶν” Ar.Nu.302.