I.act. form of aggredior; cf. adorio), 3, v. n., to go to, approach: “hoc si adgredias,” Plaut. Truc. 2, 1, 40: scrupea saxea Bacchi templa prope adgredite, Pac. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Trag. Rel. p. 97, Ribbeck has adgreditur, but proposes adgreditor).—Pass.: ut adgrederer dolis, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792, 22 P.: “facillimis quibusque adgressis,” Just. 7, 6.
ag-grĕdĭo (adg- ), ĕre (