I.a hastening, quick movement: “remorum,” Liv. 44, 28, 10.—
II. Trop.
A. In gen., an exciting or rousing up; esp., of the passions, an emotion of mind, affection, passion (in good prose; “most freq. in Cic. and Quint.): sapientem ab omni concitatione animi, quam perturbationem voco, semper vacare,” Cic. Tusc. 5, 16, 48; cf.: “concitationes vehementiores animi,” id. Q. Fr. 1, 1, 13, § 39: “quaedam animi,” id. Div. 1, 18, 34: “animorum (i. e. ira),” Liv. 9, 7, 10: “mentis,” Cic. Div. 2, 11, 27; and absol., Quint. 1, 11, 12; 2, 8, 11; 7, 4, 31; 10, 1, 114; “11, 3, 146 (opp. misericordia),” id. 1, 10, 25.—
B. Concr., a sedition, a tumult: “plebei contra patres concitatione et seditione nuntiatā,” Cic. Brut. 14, 56; cf. “crebrae (multitudinis),” Caes. B. C. 3, 106 fin.