I. To sow or plant with something (class.).
A. Lit.: “agros,” Cic. N. D. 2, 52, 130; Verg. E. 1, 73; Cato, R. R. 6, 1; Dig. 7, 1, 9, § 6; cf.: “ager diligenter consitus,” Cic. Sen. 17, 59: “ager arbustis consitus,” Sall. J. 53, 1; and: “consitus an incultus (locus),” Quint. 5, 10, 37: “Ismara Baccho (i. e. vino),” Verg. G. 2, 38: “vineam malleolo,” Col. 5, 5, 6: “arva frumento,” Curt. 7, 4, 26.—Absol.: “in alieno fundo,” Dig. 6, 1, 38: “in alienum fundum,” ib. 41, 1, 9.—
2. Transf.: “arva mūliebria (Venus),” Lucr. 4, 1107; cf. Sol. 9 fin.—Hence, conserentes dii, who preside over generation, Arn. 5, 169.—
C. Trop.: “(sol) lumine conserit arva,” strews, fills, Lucr. 2, 211: consitus sum Senectute, * Plaut. Men. 5, 2, 4: caeca mentem caligine Theseus consitus, * Cat. 64, 208.—
II. To sow, plant: “olivetum,” Varr. R. R. 1, 24: “hoc genus oleae,” Cato, R. R. 6, 1: “arborem,” Liv. 10, 24, 5; Curt. 6, 5, 14; 7, 2, 22: “zizyphum,” Pall. Apr. 4: “palmas,” id. Oct. 12: “(vitem) Narbonicam,” Plin. 14, 3, 4, § 43; Cato ap. Plin. 14, 4, 5, § 46.—
B. Transf. (cf. I. B. supra): extra vallum stili caeci, mirabilem in modum consiti, set, Auct. B. Afr. 31.