I.that may be excused, excusable (very rare; “not in Cic.): delicti pars,” Ov. P. 1, 7, 41.—Comp.: “error,” Val. Max. 8, 11, 4.— Adv.: excūsābĭlĭter , excusably, Alcim. Avit. Homil. Fragm. 2.—Comp.: “excusabilius peccat,” Aug. Trin. 17, 15 fin.
excūsābĭlis (excuss- ), e, adj. excuso,