I. Adj.: dicitur mihi tuus servus anagnostes fugitivus cum Vardaeis esse, runaway slave, Vat. ap. Cic. Fam. 5, 9, 2; so, “servus,” Sall. C. 56, 5; Just. 2, 5, 5 al.: “(apes) fugitivae fiunt,” i. e. they fly away, Varr. R. R. 3, 16, 21: “canis,” Plaut. Ps. 1, 3, 85: “piscis,” Juv. 4, 50: “lapis fugitivus appellatus,” Plin. 36, 15, 23, § 99: “retraham ad me illud fugitivum argentum,” Ter. Heaut. 4, 2, 11: “teque ipsum vitas fugitivus et erro,” Hor. S. 2, 7, 113.—
(β).
With ab: “neque tam fugitivi illi a dominis, quam tu ab jure et ab legibus,” Cic. Verr. 2, 4, 50, § 112.—
(γ).
With gen.: “futurum te fugitivum rei familiaris statimque ad nos evolaturum,” Plin. Ep. 9, 28, 4: “Jugurtha finium suorum regnique fugitivus,” Flor. 3, 1, 12: “illius loci (columbae),” Plin. 18, 16, 41, § 142.—
II. Subst.
A. A runaway or fugitive slave: non fugitivost hic homo; “conmeminit domi,” Plaut. Trin. 4, 3, 20: “quis sit fugitivus, definit Orfilius: Fugitivus est, qui extra domini domum fugae causa, quo se a domino celaret, mansit. Caelius autem fugitivum esse ait eum, qui ea mente discedat, ne ad dominum redeat, etc.,” Dig. 21, 1, 17: “vivebat cum fugitivis, cum facinorosis, cum barbaris,” Cic. Tusc. 5, 22, 63; Cic. Verr. 2, 3, 26, § 66; id. Phil. 11, 7, 16; Caes. B. C. 3, 19, 2; 3, 110, 4; Liv. 30, 43, 11; Quint. 7, 4, 14; Hor. S. 2, 5, 26; Gell. 11, 18, 14 al.—As a vituperative term: “fur, fugitive, fraus populi, fraudulente, etc.,” Plaut. Ps. 1, 3, 131; Ter. Eun. 4, 4, 2; id. Phorm. 5, 7, 38. —