I.to throw stones at a person or thing, to stone ( = lapidibus obruo, percutio; not ante-Aug.).
I. With personal object: “exercitus imperatorem lapidavit,” Flor. 1, 22; Petr. 93: “eum lapidare coeperunt, Auct. B. Hisp. 23: Stephanum,” Vulg. Act. 7, 58: “Paulum,” id. ib. 14, 18.—
B. Trop., to assail, assault, strike at: “notantes impotentiam ejus hac dicacitate lapidatam,” Macr. S. 2, 7 init.—
II. Impers.: lapidat, it rains stones: “quia Veiis de caelo lapidaverat,” Liv. 27, 37: “Reate imbri lapidavit,” id. 43, 13.—In the pass. form: “quod de caelo lapidatum esset,” Liv. 29, 14, 4: “propter crebrius eo anno de caelo lapidatum,” id. 29, 10, 4.