I.a bearer, i. e. a mover or proposer of a law (class.): “lator legis Semproniae,” Cic. Cat. 4, 5, 10: “legis,” id. N. D. 3, 38, 90; Quint. 12, 10, 5; 3, 2, 4; cf.: “legis ambitus,” Cic. Mur. 2; Quint. 3, 7, 18: “rogationis,” Liv. 3, 9: latorum audacia, of the proposers of laws, *Caes. B. C. 1, 5.
lātor , ōris, m. latum, v. fero,