I.to beat, cudgel; to maltreat, handle roughly, injure (class.; syn.: verbero, tundo, pulso).
I. Lit.: “ipsum dominum atque omnem famibam Mulcavit usque ad mortem,” Ter. Ad 1, 2, 9; Petr. S. 134: “aliquem,” to illtreat, Plaut. Most. 4, 2, 23: “male mulcati clavis ac fustibus repelluntur,” Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94: “mulcato corpore,” with bodies bruised, Tac. A. 1, 70: “prostratos verberibus,” id. ib. 32.—Of inanimate things: “naves,” to injure, damage, Liv. 28, 30, 12.—
II. Trop.: “scriptores illos male mulcatos, exisse cum Galbā,” Cic. Brut. 22, 88 (but in Plaut. Stich. 3, 1, 8, mulcaverim is undoubtedly corrupt, v. Ritschl ad h. l.).