previous next
mūnĭ-cĭpālis , e, adj. municipium,
I.of or belonging to a municipium, municipal (class.): “est enim ipse, a materno geuere, municipalis,Cic. Sull. 8, 25: “homines,id. Att. 8, 13, 2: “adulter,Tac. A. 4, 3: dolor, i. e. municipum, Cic. Att. 7, 11, 4.—As the municipia were subordinate to the capital cities, the term is sometimes used in a contemptuous sense, analagous to our provincial: “municipalis eques (of Cicero),Juv. 8, 236: “municipalis harenae perpetui comites,id. 3, 34: “municipales et cathedrarii oratores,Sid. Ep. 4, 3: “poëtae,id. Carm. 9, 310: municipalia sacra vocantur, quae ab initio habuerunt ante civitatem Romanam acceptam, quae observare eos voluerunt Pontifices, et eo more facere, quo adfuissent (assuessent) antiquitus, Paul. ex Fest. p. 157 Müll.—Hence, adv.: mūnĭcĭpā-lĭter , in a municipium (post-class.): “municipaliter natus,Sid. Ep. 1, 11.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (4 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (4):
    • Cicero, Letters to Atticus, 7.11.4
    • Cicero, Letters to Atticus, 8.13.2
    • Cicero, For Sulla, 8.25
    • Tacitus, Annales, 4.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: