I.the nose (syn nares).
I. Lit.: “nasus ita locatus est, ut quasi murus oculis interjectus esse videatur,” Cic. N. D. 2, 57, 143: “abripere alicui nasum mordicus,” Plaut. Men. 1, 3, 12: “naso exhibere molestiam,” id. Capt. 4, 2, 37: “naso clamare magnum,” to snore, id. Mil. 3, 2, 9: “acutus,” id. Capt. 3, 4, 115: “collisus nasus,” Sen. Ira, 3, 22, 4: “pravus,” Hor. A. P. 36: “congelati gutta nasi,” Mart. 11, 98, 7: “madidique infantia nasi,” Juv. 10, 199: “exprimere rorantem frigore nasum,” Mart. 7, 37, 3: “ingeminant geminos naso crispante cachinnos,” Pers. 3, 87: “si tibi displicuit tuus nasus,” Juv. 6, 495: “vigilanti stertere naso,” id. 1, 57.—
B. The nose, as the seat of quick smell; and also the feature whereby anger or scorn is expressed; cf. naris (poet.): “rancidum aprum antiqui laudabant, non quia nasus Illis nullus erat,” Hor. S. 2, 2, 89.—Of anger: “disce sed ira cadat naso, rugosaque sanna,” Pers. 5, 91; Mart. 6, 64, 28.—Of scorn, derision, satirical wit, satire, sarcasm: “naso adunco aliquem suspendere,” Hor. S. 1, 6, 5: “Balatro suspendens omnia naso,” id. ib. 2, 8, 64: “Lucilius, qui primus condidit stili nasum, Plin. N. H. praef. § 8: non cuicumque datum est habere nasum,” Mart. 1, 42, 18: “tacito ridere naso,” id. 5, 19, 17: “juvenesque senesque et pueri nasum rhinocerotis habent,” id. 1, 3, 6.—
II. Transf., the projecting part of a vessel, the nozzle or spout (cf. nassiterna): “calix nasorum quatuor,” Juv. 5, 46; cf. Mart. 14, 96.