I.v. inch. n., to stiffen, become stiff (class.).
I. Lit.
a. With abl.: pars obrigescit frigore, Lucil. ap. Non. 97, 12: “pars (terrae regionum) obriguerit nive, pruināque,” Cic. N. D. 1, 10, 24; and: “e quibus (cingulis) duos obriguisse pruinā vides,” id. Rep. 6, 20, 21.—
b. Absol.: fructus per pruinam obriguerint, Pac. ap. Varr. L. L. 6, § 6 Müll. (acc. to Trag. Rel. p. 64 Rib.): “cum jam paene obriguisset, vix vivus aufertur,” Cic. Verr. 2, 4, 40, § 87: “obrigesceret cum gladio,” become stiff with holding, Vulg. 2 Reg. 23, 10.—
II. Trop., to grow hard, become hardened: “viro non vel obrigescere satius est?” Sen. Ep. 82, 2.