I.a.
A. Neutr.
1. Prop., to make a noise against or at; to roar or resound at; to resound, sound.—With dat.: “marisque Baiis obstrepentis urges Submovere litora,” Hor. C. 2, 18, 20: “remotis Obstrepit Oceanus Britannis,” id. ib. 4, 14, 48: “multaque nativis obstrepit arbor aquis,” Prop. 4 (5), 4, 4. “si, intrante te, clamor, et plausus, et pantomimica ornamenta obstrepuerint, si, etc.,” Sen. Ep. 29, 12: “fontesque lymphis obstrepunt manantibus,” Hor. Epod. 2, 27: “tympana ... raucis Obstrepuere sonis,” Ov. M. 4, 392: “garrula per ramos avis obstrepit,” sings aloud, Sen. Oedip. 454: “jam genus totum obstrepit,” makes loud lament, Sen. Herc. Oet. 758.—Impers., there is a noise, a noise arises: “non statim, si quid obstrepet, abiciendi codices erunt, etc.,” if there shall be a noise, Quint. 30, 3, 28.—
2. Trop.
a. To bawl or shout against; to clamor or cry out against.
(β).
With dat.: “certatim alter alteri obstrepere,” Liv. 1, 40 fin.: “ut quodammodo ipsi sibi in dicendo obstrepere videantur,” Cic. de Or. 3, 13, 50.—
b. To annoy, molest, be troublesome to.—With dat.: “quae res fecit, ut tibi litteris obstrepere non auderem,” Cic. Fam. 5, 4, 1.—
c. To impede or hinder; to prove an obstacle, hinderance, or injury to.
(α).
With dat.: “detrectare Pompeium, actisque ejus obstrepere,” Flor. 4, 2, 9: “remove parentem, ne tuae laudi obstrepat,” Sen. Herc. Fur. 1030.—
(β).
Absol.: “nihil sensere (Poeni), obstrepente pluviā,” Liv. 21, 56, 9: “ut accipiatur circumjecto candore lux, et, temperato repercussu, non obstrepat,” Plin. 11, 37, 55, § 148: scelerati, conscientiā obstrepente, condormire non possunt, Curt. 6, 10, 14: “sed clausae sunt aures, obstrepente irā,” id. 8, 1, 48.—
d. To cry out against, blame.—With dat.: “huic definitioni ita obstrepunt,” Gell. 6, 2, 4.—
B. Act., to clamor against; to oppose, disturb: “tamen ejus modi, etiam cum leguntur, obstrepi clamore militum videntur, et tubarum sono,” Cic. Marcell. 3, 9: “quae in Cn. Pompeium congesta sunt: hinc assensione favoris, illinc fremitu invidiae, litterarum monumentis obstrepuntur,” are perverted, distorted, Val. Max. 8, 15, 8.—
2. To fill with noise, cause to resound: “secretus ab omni voce locus, si non opstreperetur aquis,” Ov. F. 6, 9.