I.very short, very brief or concise: “orator perornatus et perbrevis,” Cic. Brut. 43, 158: “perbrevi tempore,” Cic. Verr. 2, 3, 9, § 22.—Separate: “altera pars per mihi brevis videtur,” id. Clu. 1, 2.—In abl.: “perbrevi, adverbially,” in a very short time, Cic. Fam. 6, 12, 3.—Adv.: perbrĕ-vĭter , very briefly, very concisely: “quid sentiam, perbreviter exponam,” Cic. de Or. 2, 58, 235 al.
per-brĕvis , e, adj.,