I.inf. praeberier, Plaut. Poen. 1, 1, 49; id. Am. 4, 2, 7), 2, v. a. contr. from praehibeo, q. v. from prae-habeo, to hold forth, reach out, proffer, offer (class., esp. in the trop. signif.; syn.: ministro, suppedito, suggero).
I. Lit.: “canis parvulo praebens ubera,” Just. 1, 4: “cibum de manu,” Col. 9, 1, 6: collum cultris, Juv 10, 269: “praebenda gladio cervix,” id. 10, 345: “jugulum,” Sen. Agam. 973: “cervicem,” Petr. 97: “os ad contumeliam,” Liv. 4, 35: “verberibus manus,” Ov. A. A. 1, 16: “aures,” to give ear, listen, attend, Liv. 38, 52; Vulg.Sap. 6, 3: aurem, id. Job, 6, 28.—
II. Transf., in gen., to give, grant, furnish, supply: “aurum, vestem, purpuram Bene praebeo, nec quicquam eges,” Plaut. Men. 1, 2, 11: “panem,” Nep. Them. 10, 3: “sumptum,” Just. 31, 4, 1: “spectaculum,” Sall. J. 14, 23: “sponsalia,” Cic. Q. Fr. 2, 6, 1: vicem, to supply the place of: “vicem postium,” to supply the place of posts, serve as posts, Plin. 8, 10, 10, § 31: “eundem usum,” id. 28, 11, 49, § 179.—
B. Trop., to give, grant, furnish, render, cause, make, occasion; to show, exhibit, represent; and with se, to show, approve, behave one's self in a certain manner: “operam reipublicae,” Liv. 5, 4: “materiam seditionis,” id. 3, 46: “honorem alicui,” Plin. 15, 4, 5, § 19 (al. perhibuit): “fidem alicui in periculis,” Nep. Att. 4, 4.—Esp. with se and acc. of adj.: “se talem alicui, qualem, etc.,” Cic. Rosc. Am. 4, 11: “in re misericordem et in testimonio religiosum se praebuit,” id. Caecin. 10, 26: “Pompeius se auctorem meae salutis praebuit,” id. Sest. 50, 107: “in eo vehementer se moderatum praebere,” id. Off. 2, 21, 73: “se in malis hominem praebuit,” id. Fam. 15, 17, 3: “se dignum suis majoribus,” id. ib. 2, 18, 3: “in eos, qui ea perficere voluerunt, me severum vehementemque praebeo,” id. Cat. 4, 6, 12: “me similem in utroque praebui,” towards both, id. Sull. 8, 16.—With nom. of adj. (very rare): “ut vobis videtur, praebebit se periculis fortis,” Sen. Ep. 85, 26.—With abl.: “pari se virtute praebuit,” Nep. Dat. 2, 1: “in eo magistratu pari diligentiā se Hannibal praebuit,” id. Hann. 7, 5.—So, also, without se: “Phormio in hac re ut aliis strenuum hominem praebuit,” Ter. Phorm. 3, 1, 12; so, too, in neutr. signif. of a woman, to surrender herself to her lover: “odi quae praebet, quia sit praebere necesse,” Ov. A. A. 2, 685: “praebere se legibus,” i. e. to resign one's self to, submit to, Sen. Ep. 70, 9: “praebere causam tollendi indutias,” to give, Liv. 30, 4: “suspicionem insidiarum,” Nep. Dat. 10, 3: “spem impunitatis aut locum peccandi,” Col. 11, 1: “gaudium et metum,” Liv. 25, 27: “tumultum,” id. 28, 1: “opinionem timoris,” Caes. B. G. 3, 17: “sonitum,” Liv. 7, 36: “caput argutae historiae,” matter for an entertaining story, Prop. 3 (4), 20, 28. “ludos,” to furnish sport, Ter. Eun. 5, 6, 9.—With an obj.-clause, to permit, allow, let a thing be done (poet.): “quae toties rapta est, praebuit ipsa rapi,” suffered herself to be carried off, Ov. H. 5, 132.—Hence, praebĭta , ōrum, n., what is furnished for support, allowance (postAug.): “annua,” Col. 1, 8, 17: “praebitis annuis privavit,” Suet. Tib. 50.