I. Indeed: “sibi quidem persuaderi, eum, etc.,” Caes. B. C. 1, 40: “tantum doleo, ac mirifice quidem,” Cic. Att. 2, 19, 1: “in his locis post solstitium Canicula oritur, et quidem aliquot diebus,” id. Div. 2, 44, 93.—
B. Esp.
1. In a confirmation or extension of what precedes, too, also: “et poscit quidem,” Ter. Heaut. 3, 3, 45: “pergam, quo coepi hoc iter, Et quidem ego,” id. Hec. 1, 2, 120: “quod quidem perillustre fuit,” Nep. Att. 12, 3.—
2. In a qualification or opposing thought, but, however, yet: “utebatur hominibus improbis multis, et quidem optimis se viris deditum esse simulabat,” Cic. Cael. 5, 12: “re quidem verā,” but in fact, Nep. Con. 2, 2; id. Hann. 2, 6.—
C. In the phrases,
1. Ne ... quidem, not even: “ne obsidibus quidem datis pacem redimere potuisse,” Caes. B. G. 1, 37 (v. ne).—
2. Nec (neque) . . . quidem, and not indeed, and that not (very rare, and never ac or et ne quidem; v. Madv. ad Cic. Fin. Exc. 111, p. 809 sqq.; Rib. Lat. Part. p. 46 sqq.): his litteris animum tuum confirmandum puto; “nec iis quidem verbis, quibus ... sed ut, etc.,” Cic. Fam. 6, 6, 2: “nec ejus quidem rei finem video,” id. ib. 12, 1, 1: “nec nunc quidem viris desidero adulescentis,” id. Sen. 9, 27; Quint. 9, 3, 55. —
II. At least, certainly, in truth, forsooth: “unum quidem hercle certum promitto tibi,” Plaut. Stich. 3, 2, 26: “non video causam, cur ita sit, hoc quidem tempore,” Cic. Att. 9, 2, 2: “ex me quidem nihil audire potuisses,” id. N. D. 1, 21, 57: “nunc quidem profecto Romae es,” id. Att. 6, 5, 1: “volui id quidem efficere certe,” id. Brut. 3, 13: “quidem certe,” Plaut. Am. 1, 1, 261; Caes. B. G. 7, 50, 4 al.— In expressing the utmost indignation, indeed, truly: “nam istaec quidem contumelia est,” for that is an affront indeed, Ter. Heaut. 3, 3, 5; Caes. ap. Suet. Caes. 82.—
III. In introducing an example, for instance, for example: “Dicaearchus quidem et Aristoxenus nullum omnino animum esse dixerunt,” Cic. Tusc. 1, 22, 51; 1, 33, 80; Nep. Att. 11, 4; 14, 1