I.to lay one's self back, lie down again; to lie down.
I. Of persons.
A. In gen. (class.): “eum primo perterritum somno surrexisse, dein, cum se collegisset ... recubuisse, etc.,” Cic. Div. 1, 27, 57: “in cubiculo,” id. Deiot. 15, 42: “in exedrā lectulo posito,” id. de Or. 3, 5, 17: “in herbā,” id. ib. 2, 71, 287: “spondā sibi propiore recumbit,” Ov. F. 2, 345: “tauros medio recumbere sulco,” to sink down, id. M. 7, 539; cf.: “mulier sopita recumbit,” sinks into sleep, Lucr. 6, 794.—
B. In partic., to recline at table: “in triclinio,” Cic. Verr. 2, 3, 25, § 61: “rediit hora dicta, recubuit,” Phaedr. 4, 23, 19; Hor. Ep. 1, 5, 1; id. C. 3, 3, 11; Plin. Ep. 4, 22, 4; 4, 30, 3; 9, 23, 4; Just. 43, 1, 4; Vulg. Johan. 21, 20.—
II. Of inanim. things, to fall or sink down (poet. and in post-Aug. prose): “ne (pons) supinus eat cavāque in palude recumbat,” Cat. 17, 4; cf. Verg. A. 9, 713: “onus (domūs quassatae) in proclinatas partes,” Ov. Tr. 2, 84: “at nebulae magis ima petunt campoque recumbunt,” sink, settle down, Verg. G. 1, 401; cf.: “minax ponto Unda,” Hor. C. 1, 12, 32: “pelagus,” Sen. Thyest. 589: “(juba) dextro jactata recumbit in armo,” falls, rolls down, Verg. G. 3, 86; cf.: in umeros cervix collapsa recumbit, sinks back, reclines, id. A. 9, 434: “cervix umero,” Ov. M. 10, 195: “vitem in terram recumbere,” Plin. 17, 23, 35, § 259: “jugera Martialis longo Janiculi jugo recumbunt,” descend, slope down, Mart. 4, 64, 3; cf.: “duro monti recumbens Narnia,” Sil. 8, 459.