I. To run over or across, to run, go, sail, etc., by or past.
A. Lit. cito Transcurre curriculo ad nos, Plaut. Mil. 2, 6, 43 sq.: “hinc ad forum,” Ter. Eun. 4, 6, 25: “praeter oculos,” Ov. M. 14, 359; cf.: “praeter ora populi,” Plin. 2, 26, 25, § 96.—Absol.: “remos transcurrentes detergere,” in sailing by, Caes. B. C. 1, 58: “haud dubius, sine noxā transcursuros, si nemo se opponeret,” Curt. 4, 13, 33; Val. Fl. 4, 615. — Impers. pass.: “captis propioribus castris in altera transcursum castra ab Romanis est,” Liv. 25, 39, 7: “in arcem transcurso opus est tibi,” Ter. Hec. 3, 4, 17.—
B. Trop.: “ne sine delectu temere in dissimilem rem,” Auct. Her. 4, 34, 45: “hic tamen ad melius poterit transcurrere quondam,” Hor. S. 2, 2, 82: “in prolem transcurrit gratia patrum,” Claud. Laud. Stil. 2, 51; so, “tempus,” Petr. 136.—Impers. pass.: “praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum,” Vell. 2, 1, 1.—
2. Of time, to pass by, elapse: “patiar ergo aestatem inquietem transcurrere,” Plin. Ep. 7, 2, 2: “cum tempus jam longum transcurreret,” Gell. 5, 10, 7.—
II. To run, hasten, or pass through, to traverse.
A. Lit.: “per spatium,” Lucr. 4, 192: “per geminum tempus (harundo),” Sil. 12, 414: “cum transcucurrisset Campaniam,” Suet. Calig. 24: “reliquas trunci partes (umor),” Col. 3, 10, 1: “(luna) radios solis,” id. 2, 10, 10: “Hellespontum,” Nep. Eum. 3, 3: “tot montium juga transcucurrimus,” Curt. 6, 3, 16: “caelum (nimbus),” Verg. A. 9. 111.— In pass.: “raptim transcursā primā porticu,” App. M. 9, p. 217; id. Flor. 1, p. 520, 19.—
B. Trop.
1. In gen.: suum cursum, to run through, hasten to the end of one's career, * Cic. Brut. 81, 282. —
2. In partic., to run through or over in speaking, to treat cursorily, touch briefly upon: “narrationem,” Sen. Contr. 1, 2 med.: “partem operis,” Quint. 9, 3, 89: “in quā (narratione) sciens transcurram subtiles nimium divisiones,” pass over, id. 4, 2, 2; 10, 1, 19; 10, 5, 8.