I.masc., Att., Sisenn., and Varr. ap. Non. p. 230, 27 sq.; Verg. A. 2, 99; Phaedr. 4, 14; Liv. 6, 34, 5; 24, 32, 1; Lucr. 2, 920 et saep.) [Sanscr. várga, a group], the great mass, the multitude, the people, public (class.; cf.: plebs, turba).
I. In gen.: “non est consilium in vulgo, non ratio, etc.,” Cic. Planc. 4, 9; Sall. J. 66, 2; Verg. A. 2, 39: “quod in vulgus gratum esse sentimus,” with the people, with the public, generally, Cic. Att. 2, 22, 3: “in vulgus notus,” id. ib. 9, 5, 2; Liv. 22, 3, 14; Tac. H. 1, 71; 2, 26 fin.; “2, 93 al.: apio gratia in vulgo est,” Plin. 20, 11, 44, § 112.—
II. In partic.
A. A mass, crowd, throng, multitude of persons or animals: “vulgus servorum,” Ter. And. 3, 4, 4: “mulierum,” id. Hec. 4, 2, 24: “patronorum,” Cic. Brut. 97, 332: “insipientium,” id. Tusc. 2, 26, 63: “densum (umbrarum),” Hor. C. 2, 13, 32: “inane (animarum),” Ov. F. 2, 554: “femineum,” Luc. 7, 39: “incautum (ovium),” Verg. G. 3, 469: “aequoreum,” of sea-monsters, Sen. Hippol. 957.—
B. With an accessory idea of contempt, the crowd, the vulgar, mob, rabble, populace: “sapientis judicium a judicio vulgi discrepat,” Cic. Brut. 53, 198: “ceteri omnes strenui, boni, nobiles atque ignobiles, vulgus fuimus sine gratiā, sine auctoritate,” Sall. C. 20, 7: “gratiam ad vulgum quaesierat,” Liv. 6, 34, 5: “quid oportet Nos facere, a vulgo longe lateque remotos?” Hor. S. 1, 6, 18: “odi profanum vulgus et arceo,” id. C. 3, 1, 1: “malignum Spernere vulgus,” id. ib. 2, 16, 40: “infidum,” id. ib. 1, 35, 25: “mobile,” Stat. S. 2, 2, 123: fani pulchritudo et vetustas Praenestinarum etiam nunc retinet sortium nomen: atque id in vulgus; “quis enim magistratus aut quis vir illustrior utitur sortibus?” among the common people, among the populace, Cic. Div. 2, 41, 86: “spargere voces In volgum ambiguas,” Verg. A. 2, 99: “alio pane procerum, alio volgi,” Plin. 19, 4, 19, § 53: “vulgus proceresque gemunt,” Ov. M. 8, 526.—
C. Militari gratiora vulgo, the common soldiery, Curt. 3, 6, 19: “vulgo militum acceptior,” id. 7, 2, 33.— Hence, vulgō (volg- ), abl. adv., prop. among the multitude; hence, in gen., before every body, before all the world, generally, universally, everywhere, all over, commonly, openly, publicly (syn.: “palam, publice, aperte): num locum ad spectandum dare? aut ad prandium invitare? Minime, sed vulgo, passim. Quid est vulgo? Universos,” Cic. Mur. 35, 73: “ejusmodi tempus erat, ut homines vulgo impune occiderentur,” id. Rosc. Am. 29, 80: “vulgo totis castris testamenta obsignabantur,” Caes. B. G. 1, 39: “accidit, ut vulgo milites ab signis discederent,” id. ib. 5, 33: “vulgo nascetur amomum,” everywhere, Verg. E. 4, 25: “vituli volgo moriuntur in herbis,” id. G. 3, 494: “vulgo loquebantur, Antonium mansurum esse Casilini,” generally, Cic. Att. 16, 10, 1: “aliquid vulgo ostendere ac proferre,” before all the world, openly, Cic. Verr. 2, 4, 28, § 64; cf.: “quas (litteras) vulgo ad te mitto,” id. Q. Fr. 3, 1, 6, § 21: “verum illud verbum est, vulgo quod dici solet, Omnes, etc.,” usually, Ter. And. 2, 5, 15; cf.: “ut vulgo uti solemus,” Quint. 9, 2, 8: “hoc quod vulgo sententias vocamus,” id. 12, 10, 48: “victum vulgo quaerere,” i. e. by prostitution, Ter. Heaut. 3, 1, 38; so, “vulgo concepti,” Dig. 1, 5, 23.