expedītus adj. with comp. and sup.
P. of expedio,
unfettered, unimpeded, unencumbered, without a burden
: in Galliam proficisci: Sagana,
tucked up
, H.: legiones,
without baggage
, Cs.: expedito exercitu pervenit,
Ta.—
Masc
. as subst: novem dierum iter
expedito,
a nine days' forced march
, Cs. —
Ready, free, prompt, easy, unembarrassed
: expedito nobis homine opus est: ad dicendum.—
Convenient, at hand, ready, commodious
: iis expedito loco actuaria navigia relinquit,
Cs.: via expeditior ad honores: Caesaris
victoria,
complete
, Cs.: reditum in caelum patere expeditissimum:
pecunia expeditissima,
readiest.—Neut
. as subst: in expedito habere copias,
L.