hiātus ūs, m
hio,
an opening, aperture, cleft
: oris: terrenus, O.: atris inmanis hiatibus Hydra,
open mouths
, V.: personae pallentis,
Iu.: repentini terrarum hiatūs:
fontis, i. e.
basin
, O.: Quid dignum tanto hiatu? i. e.
opening
(of mouth), H.: Sophocleus, Iu.—
An eager desire, longing
: praemiorum, Ta.—Of language,
a hiatus
.