minus adv. comp. (for pos. and sup. see parum, minime)
neut. of 2 minor,
less
: Ne quid plus minusve faxit, T.:
pauperiem metuere minus, H.: metūs ipsi per se minus valerent, nisi, etc.:
imperium semper ad optumum quemque a minus bono transfertur,
not so good
, S.: respondebo minus vehementer,
quam, etc.: minus hoc iucundus amicus,
less agreeable for this
, H.: Bis sex ceciderunt, me minus
uno,
all but me alone
, O.: qui peccas minus atque ego?
H.—Ellipt.: madefactum iri minus XXX diebus Graeciam sanguine:
cum centum et quinquaginta non minus adessent, L.: minus horis tribus,
in less than three
, Cs.—With a negative,
not less, no less, just as much
: existumans non minus me tibi quam liberos carum
fore, S.: laudes, quibus haud minus quam
praemio gaudent militum animi, L.: Haud
minus ac iussi faciunt, V.—As a negation,
not at all, by no means, not
: quod intellexi minus, T.: non numquam ea quae praedicta sunt, minus eveniunt: si id minus
vellet, Cs.: quod si adsecutus sum, gaudeo;
sin minus, etc.:
Py
. at tu apud nos hic mane.
Ch
. nil minus,
by no means
, T.: nihil profecto minus: mihi iam minus
minusque obtemperat,
less and less
, T.: minus et minus,
O.— With
quo
(often written quominus),
that not, from
, after verbs of hindering or preventing: quicquam in his nuptiis conari,
quo fiant minus, T.: prohibuisse, quo minus de te
certum haberemus: stetisse per Trebonium, quo minus oppido potirentur
videbatur, Cs.: Ne revereatur, minus iam quo
redeat domum, T.—With
nihilo
(often written nihilominus),
nevertheless, no less
: nilo minus ego hoc faciam, T.:
poeniendum (est) certe nihilo minus.
