mīrus adj.
2 MI-,
wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary, amazing
: populi
R. aequitas: miris modis odisse Sostratam,
exceedingly
, T.: visenda modis animalis miris,
wonderful to the view
, V.: mirum in modum,
surprisingly
, Cs.: quod vos ignorare non mirum est: sibi mirum
videri, quid esset, etc., Ct.: quid istuc tam mirumst, si, etc.,
what is so strange in that?
T.: nisi hoc mirum est, si, etc.: id mirum
quantum profuit ad, etc., i. e.
extraordinarily
, L.: Mirum ni cantem?
Is it strange I don't sing
, Naev. ap. C.—As subst
n.
: si quid miri faciat natura, H.:
Mira loquar, O.