potior (potitur, T., V., O.; poterētur, Ct.; poterēmur, O.; poterentur, L., O.), ītus, īrī (potī, Enn. ap. C.), dep.
potis,
to become master of, take possession of, get, obtain, acquire, receive
: libidines ad potiundum incitantur: si eius oppidi
potitus foret, S.: vexilli,
L.: rerum, N.: summam imperii,
usurp supreme authority
, N.: in spe urbis hostium
potiundae, L.: natura iis potiens: gens urbe
nostrā potitura: imperio totius Galliae, Cs.:
sceptro, O. —
To be master of, have, hold, possess, occupy
: qui tenent, qui potiuntur: civitas Atheniensium, dum ea
rerum potita est,
was supreme
: patria commoda, T.: (voluptates), quibus senectus, si non abunde potitur, etc.:
oppido, L.: potiuntur Troes
harenā, i. e.
reach
, V.: monte,
have climbed
, O.
