1. in principal clauses
a. c. opt. “ἀποίητον οὐδ᾽ ἂν χρόνος — δύναιτο θέμεν” O. 2.16 “λάθα δὲ πότμῳ σὺν εὐδαίμονι γένοιτ᾽ ἄν” O. 2.18 “τίς ἂν φράσαι δύναιτο”; O. 2.100 “κεῖνα δὲ κεῖνος ἂν εἴποι ἔργα” O. 8.62 [v. l. “διαλλάξαιντ᾽ ἄν” (“διαλλάξαιντο” codd. cett.) O. 11.20] “τά τ᾽ ἐσσόμενα τότ̓ ἂν φαίην σαφές” O. 13.103 “ὡς μὰν σαφὲς οὐκ ἂν εἰδείην λέγειν” O. 13.46 “φιλέων δ᾽ ἂν εὐχοίμαν Κρονίδαις Παρθ”. 1. 11.
b. c. ind. aor. “ἐπεὶ ἀντίον πῶς ἂν τριόδοντος Ἡρακλέης σκύταλον τίναξε χερσίν” O. 9.30 “παρ᾽ εὐδένδρῳ μολὼν ὄχθῳ Κρόνου κάλλιον ἂν δηριώντων ἐνόστης᾿ ἀντιπάλων” N. 11.26
c. dub.
I. c. ind. fut. [“μαθὼν δέ τις ἂν ἐρεῖ” (codd., quorum lectionem recepit Snell, conferens Schwyz-Debr. 2. 351. 2.: “ἀνερεῖ” Gildersleeve, cf. infra 3.) N. 7.68]
II. “μέλανος ἂν” (“δ᾽ ἂν” codd.: “δ̓” del. Er. Schmid: “ἂν” om. codex unus: “μέλανα δ̓” coni. Hermann: “μέλανος ὅγ̓” Bowra.) “ἐσχατιὰν καλλίονα θανάτου<στείχοι”> (coni. Wil.: “ἐν” codd.: “θανάτοἰ ἔσχε” Shackle: “θάνατόν γ᾽ ἔσχε” Boeckh: “ἄν” vel “ἀν̓” edd.) P. 11.56 “Χρομίῳ κεν ὑπασπίζων — ἔκρινας ἂν κίνδυνον” (sic “Σ”: alii post “ἔκρινας” distinxerunt, “ἄν” = “ἀνὰ” interpretati.) N. 9.35
a. c. subj.,
I. temporal “οἱ ὤπασε θησαυρὸν δίδυμον μαντοσύνας, τόκα μὲν φωνὰν ἀκούειν —, εὖτ᾽ ἂν δὲ — Ἡρακλέης — πατρὶ ἑορτὰν — κτίσῃ —, τότ̓ αὖ χρηστήριον θέσθαι κέλευσεν” O. 6.67 “ὄλβος οὐκ ἐς μακρὸν ἀνδρῶν ἔρχεται σάος, πολὺς εὖτ᾽ ἂν ἐπιβρίσαις ἕπηται” P. 3.106 — “εὖτ᾽ ἂν — μόλῃ” P. 4.76 “τάκομαι, εὖτ᾽ ἂν ἴδω” fr. 123. 11.
II. relative “ἀμφοτέροισι δ᾽ ἀνὴρ ὃς ἂν ἐγκύρσῃ καὶ ἕλῃ, στέφανον ὕψιστον δέδεκται” P. 1.100 “δίδωσί τε Μοῖσαν οἶς ἂν ἐθέλῃ” P. 5.65 “εὐδαίμων δὲ καὶ ὑμνητὸς οὗτος ἀνὴρ γίνεται σοφοῖς, ὃς ἂν — τὰ μέγιστ᾽ ἀέθλων ἕλῃ” P. 10.23 [“τὰ δ᾽ αὐτὸς ἄν τις τύχῃ” (codd. contra metr.: “ἀντιτύχῃ” Mingarelli) N. 4.91]
b. c. opt., in relative clause. “εἶπε δ᾽ ἐν μέσσοις ἀπάγεσθαι, ὃς ἂν πρῶτος θορὼν ἀμφί οἱ ψαύσειε πέπλοις” P. 9.119 in object clause. “ἔντειλεν φυλάξασθαι χρέος παισὶν φίλοις, ὡς ἂν θεᾷ πρῶτοι κτίσαιεν βωμὸν” O. 7.42
